төс кағысып дос болады.
Бірде әскерлер бір өзеннің бойында кос тігіп дамылдапты. Тұтқиылдан жаудың калың колы шабуыл жасапты. Малды айдап, мүліктерін тиеп, колға түскен азаматтарды айдап әкетіпті. Әлгі екі достың біреуі жау колына түседі. Досының колға түсіп кдлғанын естіген екінші батыр күздің кара суығын елеместен өзенді малтып өтіп, жау жаткдн жағаға келеді. Анталаған жау әскерлері оны тарпа бас салады. Жауынгер өзін колбасына апаруын өтінеді. Алып келген соң ол жаудың колбасына:
- Мен колдарыңа түскен бір жауынгерге кұн төлеп, сатып алуға келдім. Менің оған айырбастап берер малым-мүлкім жок,. Бір-ак, нәрсе беремін. Ол - өзімнің өмірім. Досымды босатыңдар, ол үшін менің өмірімді алыңдар, - дейді.
Колбасы ойланып отырып, оны сынамак, боладыда:
Жарайды, мен сені қыршыныңнан қимай-ак, кояйын. Маған сол өміріңнің бір бөлшегін ғана берсең болады, - дейді.
Ол не? — дейді досын кұткаруға асыкқан жігіт.
Маған сенің көздерің керек? — дейді колбасы,
екі көзіңді ойып аламын.
- Ол да болсын, көзімді ал да, досымды тезірек босат, - дейді. Жігіт бұл сыннан сүрінбей өтеді.
Әлгі жауынгер тұтқыннан босаған досының иығына колын салып, зағип күйі куанып, күлімдеп келе жатады.
Мұны көрген жаудың колбасы: «Мынадай ерлері бар халыкты тұтқиылдан келіп, капыда бас салған жағдайда болмаса, бетпе-бет ұрыста жеңу киынға соғады», - деп түйеді. Сөйтіп өз әскерлеріне шегінуге бұйрық беріпті.