Презентация, доклад на тему Сачыненне-апісанне помніка гісторыі і культуры. 8 клас

і культуры
8 клас

і культуры

помнік (плошча, вакзал, сквер). Аповяд па ваколіцах завяршыць плыўным увядзеннем у агульную карціну аб'екта, які цікавіць нас.
Напрыклад, так: Недалёка ад фантана, там, дзе шырокая алея праразае густую зеляніну парку, нас сустракае бронзавы вершнік на разгарачаным коні.

і калі ён тут усталяваны (магчыма, у гонар нейкай гістарычнай даты або да юбілею).

Далей пачынаем аповяд пра гэтага чалавека (ці гэтай падзеі).

Потым расказваем пра аўтара помніка - скульптара або архітэктара, і пра тое, як помнік быў створаны.

Распавядаючы пра позу, выраз твару асобы, вопратку, не забываем звязваць гэта з сэнсам, які ўкладваў аўтар. Варта звярнуць увагу на дробныя дэталі: прадметы ў руках персанажа або ў непасрэднай ад яго блізкасці, малюнкі прадстаўнікоў флоры і фаўны, якія часта нясуць вылучальную сімволіку, барэльефы на пастаменце і г.д.
Далей звяртаем увагу на надпісы. Не абавязкова прыводзіць поўныя тэксты, але сэнс напісанага пажадана данесці (магчыма, спатрэбіцца перакладчык).

вельмі часта каменныя і бронзавыя статуі становяцца негалосным цэнтрам нейкіх культурных феноменаў. Дапусцім, каля помніка прызначаюць спатканні, ці збіраюцца графаманы, якія чытаюць свае вершы, або забабонныя студэнты перад іспытам паказваюць яму зачатки, або яшчэ што-небудзь падобнае.
Калі ў падобных акцыях помнік не заўважаны, можна згадаць, што госці горада ахвотна фатаграфуюцца побач з помнікам і што ён стаў адным з сімвалаў гэтых месцаў. У любым выпадку, у завяршэнні павінна ўтрымлівацца некалькі цёплых слоў пра чалавека або падзеі, якому прысвечаны помнік, і пра аўтара гэтага помніка.

кожным населеным пункце маюцца помнікі гісторыі, якія ўяўляюць каштоўнасць і нагадваюць пра мінулае, пра нейкага важнага чалавека, які ўнёс асаблівы ўклад у жыццё краіны або пра падзею. І плаўна перайсці да помніка, які вы абралі для апісання.
У асноўнай частцы можна напісаць пра важнасць гэтага помніка, што ў ім асаблівага ... Апісанне помніка складаецца з некалькіх этапаў - размяшчэнне на мясцовасці, матэрыял з якога ён выраблены, куды скіраваны погляд, выраз твару, поза, адзенне. Чаму менавіта так скульптар адлюстраваў гэтага чалавека?
У заключнай частцы варта зрабіць высновы. Напішыце пра важнасць і неабходнасць гэтага элемента гісторыі.

беларускай культуры, гуманіст, філосаф, асветнік, гісторык Вялікага Княства Літоўскага. Актыўны ўдзельнік рэфармацыйнага руху, адзін з заснавальнікаў навуковай крытыкі Бібліі.
Адзін з заснавальнікаў друкарні ў Нясвіжы, выдавец Катэхізісу, Бібліі Новага Запавету ў перакладзе на беларускую кніжную і польскую мовы. У прадмовах і каментарах па рэфармацыйных пазіцый адзначаў неабходнасць крытычнага стаўлення да тэкстаў Святога Пісання і тлумачэння яго гутарковымі мовамі.

твораў, накіраваных супраць догматаў і некаторых асноў абрадаў каталіцкай і праваслаўнай цэркваў, вёў рэлігійную палеміку з маскоўскім багасловам Арцеміем,  бел., езуітамі, адмаўляў дагмат аб бессмяротнасці душы, Троіцу, прапаведаваў ідэю самаўладства, якую развівалі ўкраінскія багасловы канца 16 — пачатку 17 стагоддзяў, верацярпімасць, магчымасць маральнага ўдасканалення чалавека па-за Царквой.
Заклікаў развіваць уласную культуру і ўласныя традыцыі. У сваіх палітычных поглядах прытрымліваўся ідэі справядлівага для ўсіх слаёў грамадства.

ў 1982 годзе быў усталяваны бронзавы 
помнік Сымону Буднаму. Ва ўзнятай руцэ асветніка кніга з эмблемай сонца — сімвалам святла і ведаў.
Вышыня фігуры — 2,85 м, пастамента — 0,65 м.
Скульптар Святлана Гарбунова, архітэктар Юрый Казакоў.

студзеня 1593 г.), беларускі мысліцель і гуманіст эпохі Адраджэння, рэфарматар, тэолаг, філолаг, гісторык, паэт, філосаф, педагог; прадаўжальнік культурна-асветніцкай, нацыяльна-палітычнай і філасоўскай традыцыі Ф.Скарыны.
Скончыў факультэт вольных мастацтваў Кракаўскага універсітэта (паступіў у 1544 г.), магчыма, і тэалагічны факультэт Базельскага універсітэта. У 1558 г. па запрашэнні Мікалая Радзівіла Чорнага прыехаў у Вільню, выкладаў на беларускай мове катэхізіс у пратэстанцкай школе.
3 1560 г. кальвінісцкі прапаведнік у Клецку. Разам з Л. Крышкоўскім, М. Кавячынскім і яго братамі заснаваў Нясвіжскую друкарню, дзе ў 1562 г. выдаў на беларускай мове кнігі "Катэхізіс" і "Пра апраўданне грэшнага чалавека перад Богам".
У 1563-1564 гг. вёў перапіску з рускім праваслаўным багасловам Арцеміем, быў асабіста знаёмы з І .Фёдаравым і П. Мсціслаўцам.

да кальвінізму, якая ў ВКЛ мела назву евангелічнай. Але ў пачатку 1560-х г. у яго ўзніклі сумненні наконт трактоўкі асноўных палажэнняў хрысціянскай дагматыкі. У 1563 г. у лісце да цюрыхскага тэолага Г.Булінгера Будны з пазіцый фармальнай логікі крытыкаваў догмат Тройцы ў каталіцкай і кальвінісцкай інтэрпрэтацыі.
У сярэдзіне 1560-х г. стаў адным з ідэолагаў антытрынітарызму - радыкальнай плыні ў беларуска-літоўскай Рэфармацыі. Удзельнічаў у рабоце сінодаў беларускіх, літоўскіх і польскіх арыян, у вострых дыскусіях абараняў сваё рэлігійна-філасоўскае і сацыяльна-палітычнае вучэнне.
У 1565 г. пасля смерці М.Радзівіла Чорнага пераехаў у Хоўхла, маёнтак Кішкаў. Займаўся працай па перакладзе на польскую мову і крытычным даследаванні Бібліі (выд. ў 1572 г., аднак выдаўцы не змясцілі яго прадмовы і каментарыяў да Новага запавету).

прапанаваў яму пасаду міністра ў Лоску і аддаў у яго распараджэнне Лоскую друкарню.
У 1574-1575 гг. тут выдадзены Новы запавет з прадмовай і каментарыямі Сымона Буднага, уласныя творы на лацінскай мове "Пра дзве сутнасці Хрыста", "Супраць хрышчэння дзяцей", "З нагоды аргументаў Сімлера", "Кароткі доказ, што Хрыстос не з'яўляецца такім жа Богам, як айцец..." і інш.
У рэлігійна-філасоўскім творы "Пра галоўныя палажэнні хрысціянскай веры" (1576) абагульніў свае радыкальныя ідэі. Пераклаў з французскай мовы на польскую твор Э.Фрыза "Пра фурыі, або Французскія вар'яцтвы" (1576) пра падзеі Варфаламееўскай ночы, ініцыятар выдання і аўтар прадмовы да твора Анджэя Фрыча Маджэўскага "Аб выпраўленні Рэчы Паспалітай" (1577).

каштоўную крыніцу па гісторыі беларускай-літаратуры Рэфармацыі і грамадска-філасоўскай думкі. За гэта выступленне ў друку выключаны з брацкай абшчыны і выдалены з Лоска.
Апошнія гады жыў пры дварах выпадковых мецэнатаў. У падрыхтаванай 2-й рэдакцыі Новага запавету (1589), выпраўленай і перапрацаванай, Будны перакрэсліў многія свае погляды і пайшоў на кампраміс са сваімі ранейшымі апанентамі.
У 1589 г. удзельнічаў у дыспуце супраць езуітаў у Полацку, супрацоўнічаў з Я.Л .Намыслоўскім. Памёр у Вішневе.