Презентация, доклад по казахскому языку Мұқағали Мақатаев

ортақ асыл қасиет –көп қырлылық. Бұл ерекшелікті ақын бойынан көруге болады.
Мұқағали Мақатаев өз тегін де, өз жерін де мадақтаумен өткен, өмірдегі азаматтық орнын ақтауға ұмтылған, тәлім – тәрбиеге баса назар аударған, өлең сөздің асыл маржанын төгілткен, сұлу жырымен оқырманын егілткен қазақ халқының дара тұлғалы перзенті.
Жаңашыл ақын қаламынан туған шығармалар халық өмірінің ең бір көкейкесті тақырыптарын қопара көрсетіп, жанды бейне, көркем образдар арқылы, терең идеялар айтып, эстетикалық игіліктер жасады. Мұқағали көсем, үлгі шығарып, өнеге жайғыш болды.

атын түгел айту балаға ауыр болады» деп әрі еркелетіп, қысқартып атап кеткен.Анасы Нағиманың айтуы бойынша, 1931 жылы 13 наурызда Алматы облысы Нарынқол, қазіргі Райымбек ауданына қарасты Қарасаз ауылында дүниге келген.Мұқағали 10 жасқа келгенде, әкесі майданға аттанады да,Калининград майданында, 29 жасында қаза табады. Балалық, оқушылық кездері қой бағып, кетпен шауып, егін орумен өтті.
Сұлулық атаулыға ғашық жүрекпен құлаған, ұшқыр қиял, мөлдір сезім, өткір ойдың ақыны жас Мұқағали өлең жазумен шұғылданады.
Қазақ әдебиетінің ең бір ірі тұлғаларының біріне айналған Мұқағали поэзияда қазақтың дәстүрлі қара өлеңіне ерекше әуезділік, үнділік қоса отырып та ой санасы бар әрбір пенденің көкірегін сыңғырына толтыра беретін ғажайып лирик ақын ретінде әдебиет әлемінде атын алтындап жазып кеткені ақиқат.

Ақын сөзі ащы шындықтың айнасы. Асыл сөздерінің қадірменді – болашақ ұрпақ екеніне кәміл сенген. Әкесі мен баласы арасындағы сыйластықты мына өлеңдерінен байқаймыз.

тақияға жармасып
Алма – кезек бірінен соң бірі алды.

«Аманат» кітабы 29 бет.

Ақын шығармашылығының бірқыдыруында,яғни таразы басының бір жағында - мұңлы толғаныс, өкіну және қайғы – қасірет, күйініш жатса, таразының екінші басында - болашақ ұрпаққа артқан арман, мақсат, үгіт жатады.

күні ақын Мұқағали Мақатаев ескерткішінің алдында өлең оқу дәстүрге айналды. Мұқағали ақынның дүниеден озғанына талай жыл өтсе де ақынның жырларына деген халықтың махабаты суыған емес. Кезінде ақынның өзі: Көрер едің, Шаламын ба, отпын ба? Білер едің, Ақынмын ба, жоқпын ба?.. Кектендірген хан Жәңгір де жоқ мұнда, Кектенетін Махамбет те жоқ мұнда, - деп, тебіріне толғанған болатын.