Презентация, доклад по физике Радиактивтілік

бөлінбейтін өте кішкентай бөлшектерден тұрады деп жорамалдаған болатын. Ондай бөлшектерді атомдар деп атады.

1896 жылы француз ғалымы
Анри Беккерель атом ядросының
күрделі құрлысын дәлелдейтін
құбылыс – радиоактивтікті ашты.

құбылысты
алдын ала күн жарығына сәулелендірілген
заттардың соңынан сәуле шығаруын
зерттеумен шұғылданған.

қойды.
Айқындағаннан кейін
пластинаның тұз жатқан
бөліктерінің қарайғанын көрген.

Беккерель үстіне уранның
тұзы себілген мыс крест жатқан
пластинаны үстелдің
суырмасына салып қойған.

пайда болғанын
байқаған. Бұл – уран
тұздарының сыртқы
факторлардың әсерінсіз-ақ
өздігінен белгісіз сәуле
шығаратынын көрсетеді.

түрлі қалыңдықтағы қорғасынды орналастырып,
күн көзіне қойды. Бірақ барлық зерттеулер
нәтижесінде күн сәулесінің әсерінсіз-ақ, сәуле
шығаратынын көрсетті.

өздігінен сәуле шығаруын ашты.
Осы жылы уран кенін өңдеу арқылы, радиоактивті екі жаңа химиялық элементті бөліп алады. Радиоактивтілігі ураннан миллион есе қарқынды элемент радий (Ra), екінші элементті
М. Складовскаяның отанының құрметіне полоний (Ро) деп атаған.

теріс зарядты электрондардан тұратынын эксперимент
жүзінде толық дәлелдеді.

оған перпендикуляр әсер еткен күшті магнит өрісі.

Радиоактивті сәуле шығарудың құрамы
күрделі екенін делелдейтін эксперимент

ағынның екі құраушысы қарама-қарсы жаққа ауытқыған, ал үшінші құраушы өзінің алғашқы бағытын өзгертпейтінін Пьер Кюри байқады.

бұрылуы, олардың оң және теріс зарядты бөлшектер екендігін аңғартты.
α-сәуле дегеніміз - оң зарядталған бөлшектер ағыны; Кейінірек α-бөлшек гелий атомының ядросы екені белгілі болды.
β-сәуле дегеніміз – теріс зарядты электрондар болып шықты.
ɣ-сәулесі жиілігі өте жоғары электромагниттік сәулелену кванты.

Сәулелерді грек альфавитімен белгілеуді Резерфорд ұсынды.

өздерін радиоактивті сәулелер деп атайды.

Радиоактивтік -

ең маңызды жаңалық болды.