Презентация, доклад Муса Җәлил иҗатын өйрәнәбез

улы, герой шагыйрь Муса Җәлил (Муса Мостафа улы Җәлилов) 1906 елның 15 февралендә хәзерге Оренбург өлкәсе Шарлык районы Мостафа авылында дөньяга килә. 1913 елда Мусаның әтисе Мостафа абзый, ишле гаиләсен ияртеп, Оренбург шәһәренә күчә. Муса алты яшеннән авыл мәктәбенә укырга керә, гаилә шәһәргә күчкәч, укуын «Хөсәения» мәдрәсәсендә дәвам иттерә. Шигырьләр язып, аларны мәдрәсәдәге кулъязма журналга урнаштыра бара. Муса, бу мәктәпнең алдынгы укучыларыннан булып, озакламый шәһәр комсомол оешмасына член булып керә. 1919 елның октябрендә, Оренбург шәһәре Дутов гаскәрләре тарафыннан камап алынган чорда, «Кызыл йолдыз» газетасында унөч яшьлек М. Җәлилнең «Бәхет» исемле шигыре  басылып  чыга.

Муса Җәлил тормыш юлы һәм иҗаты

сизәм көндә артуын.
Күргән саен шуны, йөрәгемдә
Дулкынланып таша шатлыгым.

Постта торып бүген таң аттырдым,
Чулпан йолдыз калыкты нурланып,
Чулпан кызым шунда күз алдыма
 Килеп басты сузып кулларын
Киткән чакта, кызым, нигә шулай
 Күзләремә әрнеп карадың?
Сиздеңмени әткәң йөрәгенең
 Синең янда өзелеп калганын?...

белдем. Менә молодец ичмасам!.. Мин синең һәрвакыт таза, нык, шат булуыңны телим. Син авырый башласаң, бик борчылам мин. Һаман авырып тору үзеңә дә җиңел түгелдер. Мескенем, интегеп беткәнсеңдер инде. Әле ютәл, әле температура, каһәр суккан чуан килеп чыга, җитмәсә!.. Тизрәк дәваланырга да инде авырмаска кирәк. Ә авырмас өчен әниеңнең сүзен тыңларга кирәк: үзеңне сакларга, яланаяк йөрмәскә, тышка чыкканда – җылы итеп киенергә. Салкын су эчмәскә, сквознякта утырмаска. Күп итеп ашарга. Шул чагында таза булырсың. Мин һаман Москвада әле. Столешниковта синең дусларны очраткалыйм. Алар миннән: "Чулпан кайда?" – дип сорыйлар. "Ул Казанда", - дим. "Ә ул анда нишли?" – диләр. "Чуаннар белән сугыша, - дим. – Муенына бер чуан чыккан икән, Чулпан аны тиз арада юк иткән, - дим. – Аннан соң ул Валерик һәм Светлана белән уйный. Әтисе кайтышка бүләкләр хәзерли. Ә әтисе аның туган көненә бүләк хәзерли", - дим. Мәскәүдә күңелле түгел әле. Кеше аз. Өйләр бикле. Менә җәйгә чыккач күңелле булыр. Син дә монда кайтырсың. Хәзергә! Әтәч турындагы әкиятне һаман язмакчы булам, һаман вакыт тими. Икенче вакытта язармын. Сиңа шушы кечкенә китапны җибәрәм. Укып чык. Үбеп, әтиең.Светланага, Валерикка, тагын Светланага һәм Феликска сәлам тапшыр.
1942 ел, 26 февраль, Мәскәү.

шагыйрьнең шәхси образы, кичерешләре, фәлсәфи уйланулары аша кеше рухының бөеклеге, куркусызлыгы, гуманистик табигате, гаделлек һәм хаклык тантанасына якты ышанычы, туган иленә, туган халкына чиксез мәхәббәте гаҗәеп зур эмоциональ көч һәм сәнгатьчә камиллек белән гәүдәләнә.

балтасы астында өзелә.

бер җыр иде, Үлемем дә яңгырар җыр булып.